Shadow Tactics - Aiko's Choice oraz Kerbal Space Program za darmo w Epic Games Store do 12 stycznia

Kerbal Space Program
Czy marzyłeś kiedyś, żeby zostać szefem całego programu kosmicznego?
Czy marzyłeś o przeprowadzeniu spektakularnych misji w kosmosie?
Czy tworzenie, a następnie dopracowywanie, „czegokolwiek” sprawia Ci przyjemność?
Czy duże wyzwanie to to, czego szukasz?

Jeżeli TAK, to KSP jest grą, która zajmie Ci dużo czasu. Może nawet i kilka lat.

Ja grę nabyłem 29.10.2012, chyba w wersji 0.16.
Na tamten moment dostępny był tylko hangar dla „rakiet”, hangar dla „samolotów” oraz kontrola lotów. Czyli to, co najważniejsze! Z biegiem lat doszły jeszcze laboratorium, szkoła dla kadetów, centrum pozyskiwania misji oraz centrum rozwoju, gdzie możemy ustalić nasze priorytety.
Siadając do gry miałem „ogólne” pojęcie o kosmosie: tu jest ziemia, tam księżyc, ziemia „kręci się” wokół słońca, a księżyc wokół ziemi. Proste? Pewnie, że tak – każdy to wie!
Zabrałem się za projektowanie i budowę pierwszej rakiety. Kapsuła dla naszego śmiałka, zbiorniki paliwa, silnik, dopalacze –oczywiście wszystkiego „dużo”, bo „im więcej, tym lepiej”. No i start. Na dzień dobry moja misterna konstrukcja, tuż po odpaleniu silników, po prostu się rozleciała. Finałem był wielki wybuch.

Następnie podszedłem do tematu spokojniej. Postawiłem na jeden silnik i dwa dopalacze. Rakieta wystartowała. Oczywiście cel wyznaczyłem sobie ambitny – księżyc! Rakieta kontynuowała wznoszenie. Po osiągnięciu wysokości ok. 30km zobaczyłem „łysego”, który wznosił się tuż nade mną. Od razu skierowałem dziób rakiety w stronę księżyca i „gaz do dechy”! Jakie było moje zdziwienie, gdy się okazało, że rakieta wcale nie leci w stronę srebrnego globu a zaczyna… opadać! Żeby finalnie spaść, dając mi możliwość przetestowania systemu spadochronów. Potem było jeszcze kilka podobnych prób.

W efekcie musiałem zapoznać się nieco z fizyką. O co chodzi z „wchodzeniem” na orbitę? Co to jest PE/AP? Po obejrzeniu kilku poradników na YouTube udało mi się zbudować rakietę, która „weszła” na orbitę. Pamiętam tę radość i dumę! A to był dopiero początek wielkiej przygody. Nie będę opisywał zdziwienia, jakie mnie ogarnęło po wprowadzeniu, w którymś tam „paczu”, spalania w atmosferze

Gra oferuje dwa główne tryby rozgrywki (po za misjami samouczka i historycznymi). Możemy wybrać sobie karierę lub tryb piaskownicy.

W karierze powoli, wraz z kolejnymi lotami, zdobywamy fundusze i punkty nauki, które są niezbędne do opracowania nowych elementów do budowania statków powietrznych i rakiet. Tryb ten daje też duże pole do popisu dla osób kreatywnych. Np. na początku nasz hangar jest na tyle mały, że możemy budować rakiety z maksymalnie 30 części i nie cięższe niż 18t. Nowemu szefowi kompleksu kosmicznego dużo to nie mówi, ale jest to mało – chociaż wystarczająco dużo, żeby zmusić szare komórki do kombinowania.
W piaskownicy mamy dostępne wszystko od razu. Tu na spokojnie możemy przetestować części, procedury, całe maszyny. Nie musimy się martwić o finanse czy o naukę. Mamy wszystko i tylko od nas zależy, co z tym zrobimy.

Polecam zacząć od misji samouczka, następnie pobawić się w piaskownicy i dopiero zacząć własny program kosmiczny.

Fizyka w grze jest bardzo uproszczona, ale i tak daje to niepowtarzalną możliwość „obcowania” z lotami kosmicznymi - z tym, z czym 99% z nas nigdy nie spotka się w realnym życiu. Jak komuś „za mało”, gra ma wspaniały „community” - jest masa modów, dodatkowych części, a nawet powstało fanowskie spolszczenie!

Gra wygląda na przyjazną, wręcz dla dzieci. Szczególnie jak się popatrzy na Kerbale - takie to uśmiechnięte „Berlinki”.
Nic bardziej mylnego! Gra jest skomplikowana, wymaga myślenia, planowania i optymalnego zarządzania zasobami.
Raz zapomniałem zamontować spadochrony i przypomniało mi się o nich w drodze powrotnej z księżyca. Musiałem zostać na orbicie Kerbinu i czekać na statek ratunkowy, który oczywiście sam musiałem zaprojektować. Ale temat dokowania to już inna historia...

Podczas lotu, w prawym dolnym rogu, cały czas towarzyszy nam kamera z wnętrza przedziału załogi, gdzie mamy podgląd na twarz naszego śmiałka. Czasami ich komiczne zachowanie, nieadekwatne do sytuacji (uśmiechnięty od ucha do ucha Kerbal zmierzający ku zagładzie) potrafi uchronić klawiaturę przed zniszczeniem

Reasumując, gra ma bardzo duży próg wejścia. Naprawdę trzeba się przygotować, ale jak opanujesz podstawy, potem jest już tylko sam miód plus, zdobywasz wiedzę, jakiej nie ma 90%( jak nie więcej) populacji na naszym globie. W końcu ilu Waszych znajomych rozumie, na czym polegają loty suborbitalne czy orbitalne? Jak się dostać na orbitę, czy w końcu jak bezpiecznie wrócić z niej na ziemię?

Polecam, wg mnie 10/10